kwam, heu, rond de deadline binnen …
De Natuurbegraafplaats.
Rest In Beauty
Bij leven en welzijn heb ik bij tijden wel eens last van stress. Een drukkend gevoel op de borst bij het overlopen van allerlei to-do lijstjes. Je kan het omschrijven als best onaangenaam. Op zekere dag zal ik alle to-do’s kunnen schrappen. Het moment dat ik het tijdelijke voor het eeuwige ruil. Waar ik dan écht geen zin in heb, is zo’n grafsteen van méér dan 100 kg op mijn borst. Ik stel me zo voor dat ik dan weer dat drukkende gevoel heb. Bovendien lijkt zo’n zware steen altijd te zeggen: “Durf er niet terug uit! Blijft liggen waar je ligt!”. Cremeren kan natuurlijk ook, maar ook dat idee vind ik omwille van de extreme hitte niet echt aangenaam.
Eigenlijk wil ik graag begraven worden in een afbreekbare kist, in een mooi en natuurlijk kader (ik spreek voor de duidelijkheid liever over minimaal 40 jaar, maar langer wachten mag ook). Je kist of urne wordt dan geplaatst in een bos of natuurlijke omgeving die daartoe bestemd is. Het heeft iets normaals. Iets troostend. Iets helend. Iets tijdloos. Er kan een klein kruisje bij of héél bescheiden gedenksteentje, maar meer niet. Op je buik een boom of een struik. En met wat geluk spelende kinderen in de buurt. Zelf een hond mag even in mijn buurt komen snuffelen en ravotten, wat ik bij leven liever mijdt.
Is dit een gek idee? Neen. Het is héél lang zo geweest. In de buurlanden is het in opmars. Een 16-tal in Nederland, een 50-tal in Duitsland, en maar liefst 300 in Groot-Brittannië. Ook in Zoersel in Vlaanderen is er een natuurbegraafplaats voor urnen. Lokeren heeft genoeg groen om dit ook te doen. Bovendien hebben we in Lokeren altijd al een mooi beleid gehad rond begraafplaatsen (zelfs al prijzen mee gewonnen).
Last but not least is dit ook een manier van begraven met de laagste ecologische voetafdruk. Iets wat ik bij leven belangrijk vind, is fijn om door te trekken tot het (mooie) einde. Wie dit idee bij leven genegen is, mag altijd mailen naar Gert_Rooms@hotmail.com
R.I.B
Lokeren droomt 